Toverij van het spinnen. Deel 2.

“Spindel, spindel, geh’ du aus
bring den Freier in mein Haus”
– Deutsche mythologie, 1835, Grimm.

Toverij en spinnen; hoe kan u dat nu bewerkstelligen? Het is vrij simpel. Maar voor we zover zijn, toch even wat context. Toverij en spinnen zijn verbonden aan een groot concept. Het lot. Het lot dat voor iedereen weer anders is. Magisch werken met het lot is een hele uitdaging. Iedereen die frequent aan divinatie doet kan u vertellen dat sommige zaken in uw leven vaststaan (of daar alle schijn van hebben) en andere zaken weer afhankelijk zijn van uw eigen keuzes en handelen. Het is dan nu net de kunst om te weten wat-wat is als het op zoiets als ‘Het Lot’ aankomt. En dan laat ik nog buiten beschouwing de invloed van zekere spirituele invloeden zoals voorouders, het land waarop u woont, etc. Maar waarom is het Lot dan zo belangrijk voor toverij?
Welnu; in bijvoorbeeld het boek ‘Seidr, het Noordse pad‘ van Linda Wormhoudt wordt verwezen naar de Nornen. De respectievelijke Urd, Verandi en Skuld. Het zijn de Nornen die beslissen over het (levens)Lot. Alle dingen in de wereld volgen hoe de Nornen het hebben gesponnen. Levensdraden, doodsdraden, knopen, meerdere overlappende draden, ongeluks-draden, geluk-draden. De lijst is eindeloos. En het zijn de Vala’s die met hun kennis en kunde hierop in spelen. Zoals Linda al schrijft; ‘dit geeft de burger moed’. Wat geeft moed? Dat Het Lot dus niet zo vaststaand is als dat u eerst zou denken, ondanks dat de Nornen- oer-krachten -het zo hebben beschikt. Nee de Vala’s hadden niet de kracht van de Nornen, maar wel talenten en vaardigheden zoals de Nornen. Op kleinere schaal iets veranderen aan een lots-draad. Mensen, ook mensen met een magische talenten en vaardigheden, zijn immers geen goden. Maar wetend wat juist wel of niet aangepast kan worden, op een menselijke schaal, is vaak iets dat een hardgeleerde les is voor veel mensen die zich met toverij bezigen.

Maar nu weet u iets meer over de het Lot, de Nornen en dat Vala’s met Seidr op een menselijk niveau veranderingen konden aanbrengen in de oerkrachten die onze lotsdraden vormen. Maar hoe dit nu te gebruiken in de praktijk? Ik vraag uw aandacht voor de volgende betovering.

“Spindel, spindel, geh’ du aus “Spindel, spindel, ga naar buiten
bring den Freier in mein Haus.” breng de minnaar in mijn huis.”
– Deutsche mythologie, 1835, Grimm. – Vrije vertaling door Caspar. 2023.

Wat proeft u als u het leest? Welke beelden, gevoelens en ideeën komen bij u op? Zijn het alleen die van u of zijn het andere draden die u kan vastpakken? Of bent u gevangen door een lus in een magische draad? Wat bied zich aan? Naast dat alles is deze betovering een interessante. Want in deze korte betovering bevinden zich een aantal zaken die voor ons van belang zijn; een voorbeeld van hoe er met het Lot kan worden gewerkt, de spindel/spintol als magisch/bezield voorwerp en zelfs instructies over hoe de betovering aan het werk te zetten. En dat allemaal in een zin! Maar laat ons eens kijken naar al die lagen in deze betovering. Ik zal dit stap voor stap doen, en vraag uw geduld.
De spindel/spintol wordt hier mogelijk aangesproken als een wezen. Dit kan heel praktisch zijn als gebruiksvoorwerp. Maar ik vermoed persoonlijk dat hier een meer animistisch en magisch denken achter zit. Of een combinatie van. Hoe dat? Een spindel is een voorwerp dat als werktuig wordt gebruikt om draden op te spinnen en vervolgens de draad op te slaan. Het is een draaiende beweging die de spindel gebruikt om A) de draad de vormen en B) dat de spinner gebruikt om de draad op de spindel te winden. Dus met andere woorden, uw spindel is een voorwerp dat de eigenschap heeft om zaken naar zich toe te halen.
In de betovering wordt zowel gebruik gemaakt van die eigenschap als de opdracht aan de spindel om naar buiten te gaan/de wereld in, om een vrijer/minnaar/verloofde/een man weer mee naar huis te nemen.

Dit kan u natuurlijk letterlijk nemen. De spindel die erop uit trekt en als een soort magische Post NL om vervolgens een geschikte kandidaat bij de voordeur te bezorgen. Of de spindel die als wezen zoekt naar een lots-draad die voldoet aan de mogelijkheid. En de eerder genoemde kwaliteit van de spindel; om een dergelijke lotsdraad naar u te halen. Net zoals de spindel de draad naar zich toe haalt, zo wordt een vrijer/een persoon naar u toegehaald. Maar hoe dit nu te doen? Hoe kan u deze betovering uitspreken? Mocht u al enige vorm van bekendheid hebben met toverij dan zal u misschien al een idee hebben van hoe. Door de spindel te gebruiken waarvoor deze is gemaakt.
Door letterlijk de draad te spinnen en tijdens dit werk de betovering te spreken. Het zijn namelijk niet alleen de woorden, snapt u? De woorden vertellen de spindel wat deze moet doen, terwijl u een handeling doet zoals de spindel het moet gaan doen. Of is het de handeling die vorm geeft aan de woorden, uw spindel wakker maken en vervolgens met een opdracht de wereld in stuurt? Welke het ook is, het maakt niet uit. Zolang de betovering doet wat het moet doen. Mocht u al een ervaren spinner zijn dan weet u dat het werken met een spindel- net als met een spinnewiel of een weefgetouw -een bepaald ritme heeft. En dit ritme moet eerst op gang komen. Mocht u nog nooit eerder hebben gesponnen en is dit uw eerste keer? Dan is mijn advies om eerst een middag rustig bekend te raken met de basis van het spinnen op een spindel. Waarom? Zo maakt u het uzelf wat makkelijker. Raak eerst bekend met de techniek; hand-oog coördinatie, het gevoel van de draad, hoe de spindel werkt, het trekken van de draad, etc. Zo wordt het makkelijker om in dat spin-ritme te komen en dat is waar uw opties voor toverij het beste zijn.

Nog enkele afsluitende dingen. Laat niemand anders aan uw spindel komen. Sowieso is het uitlenen van goed gereedschap vragen om problemen, het uitlenen van magische werktuigen is ronduit een slecht idee. Een spindel waarmee magisch wordt gewerkt bevat uw energie en een vonkje van alle voorgaande toverij. En zo bouwt het een energetisch veld op dat specifiek is aan u. Wees dus voorzichtig en bedenk je goed wat voor werktuig een spindel eigenlijk is. En wat u er mee wil doen. Het zou niet vreemd zijn om uw spindel eens in de zoveel tijd te zuiveren. Als een onderhoudsbeurt, zoals bij elk gebruiksvoorwerp maakt een goede onderhoud een prettig gebruik.
Het magische werken met spinnen, zeker in de context van een dergelijke liefdes-tover zoals hierboven beschreven is invloed uitoefenen op een ander hun Lot. Hun Wyrd. Dit is weliswaar een beperkte invloed, maar alsnog een aspect waar u met toverij rekening moet houden. Een vrijer toveren is een compleet ander soort invloed uitoefenen dan het spinnen van draden om uw huis te beschermen; of dan het weven van een kleed dat een nieuwgeborene beschermt en rustig laat slapen. Ik kan u niet vertellen wat u wel en niet moet doen; alleen dat u met een helder hoofd en hart bij deze zaken stil moet staan.

Dat was het weer voor nu.

– Caspar; de Duivelbanner van Over de IJssel.

Het spinnewiel. Het begin. Deel 1.

‘In Spin, de bocht gaat in…‘

Spinnen is niet zomaar een kunst. Spinnen wordt al generaties lang gezien als iets magisch, iets mysterieus en krachtig. En niet alleen magie, maar goden of nog oudere krachten (zoals de Nornen) zijn geassocieerd met spinnen, weven, knopen, etc. En dit is universeel! Of je nu leest over folklore hierover uit Nederland, Rusland, België, Duitsland, of bij de oude Grieken en Romeinen, of Egyptenaren, of bij de inheemse stammen van Amerika; er gaat veel folklore gepaard met spinnen.
Dus spinnen is niet zomaar een kunst; het is de kunst die ons in staat stelde om met die gesponnen draden nog meer dingen te maken. Met de bewerking van plantaardige en dierlijke vezels; ze te spinnen, ontstonden er nog meer kunsten. Weven, borduren, en ga zo maar door. De kunst van het spinnen wordt vooral gezien als een vrouwen-ding. En hoewel dit zeker waar is voor een groot gedeelte, zijn er ook altijd mannen geweest die deelnamen aan deze kunde. Het spinnen heeft een lange geschiedenis en evenveel folklore die fascinerend is voor welke spinner dan ook!

Voor wie mij op diverse sociale kanalen volgt, die weet dat ik een enthousiaste spinner ben. Het bewerken van wol om er vervolgens een draad van te spinnen, en uiteindelijk met een bol garen te eindigen. Daarbij- als een heuse gate-way hobby -is ook nog het verven van de wol bij gekomen. En niet alleen het verven van de wol met plantaardige stoffen, maar ook het zelf groeien van de planten! Een ware tuin vol met verfplanten voor de de wol. Dat is allemaal erg leuk. Dit kost ook best wat tijd. Maar men moet nu eenmaal een hobby hebben, toch? Daarom weiger ik om ook maar te kijken naar andere, gerelateerde, hobbies. Want voor je het door hebt, zit je of aan een weefgetouw en-óf je bent ineens aan het kijken naar schapen. En voor zowel het weefgetouw als levende schapen, heb ik geen ruimte. Noch de tijd!
Maar hoe is dit nu allemaal begonnen? Welnu. Ik was ergens begin 20. En ik werkte toen in de ouderenzorg. Dit op een gesloten afdeling. En het feit was dat een bewoner was overleden. En zoals nadien wordt gevraagd, was de familie van de overleden bewoner bezig de kamer van hun overleden moeder uit te ruimen. Dit een aantal dagen na de begrafenis. Op dat moment raakte ik aan de praat met een van de dochters. Deze die verzuchtte dat ze nog veel uit te zoeken had. Maar ook veel spullen had die ze niet weg wilde gooien, maar zelf niet wilde hebben. Maar er ook niemand voor wist die het wel wilde hebben. Omdat ik nieuwsgierig was, vroeg ik om wat voor spullen het ging. Omdat ik werkte als activiteitenbegeleider was ik altijd wel op zoek naar voorwerpen die bijvoorbeeld handig waren voor een thema-hoekje of gewoon voor de aankleding van de afdeling. In die tijd had ik al een interesse in het spinnen. Echter kost een nieuw spinnewiel wel een paar honderd euro, en dat had ik niet. De dochter vertelde mij over het oude spinnewiel van haar moeder. En hoe veel haar moeder eerder wel niet spon. Ze hadden zelf schapen; dus aan wol geen gebrek. Het was een Louët. Een ouder model, maar ze werkte nog steeds. Een lang verhaal kort; ik besloot het wiel te kopen. Een voor mij belangrijk punt was dat ik er voor betaalde; goede werktuigen zijn hun geld waard.

De middag dat ik mijn eerste spinnewiel kreeg was ik vooral onder de indruk van hoe donker het hout was geworden van alle jaren én de lanoline. Dit was geen spinnewiel dat maar een paar keer per jaar gebruikt werkt. Nee, mijn nieuwe en eerste wiel was een hardwerkende dame die haar meters aan wol al wel had gemaakt. En zoals de dochter had verteld, nog steeds in goede staat en klaar voor actie! Die middag dat ik naar huis ging liep ik naar de bushalte. En onderweg viel het mij niet mee. Het wiel was niet zwaar, maar ik werd om de x meter staande gehouden door mensen. Vooral mannen, die ineens gefascineerd waren door het spinnewiel. De vrouwen ook, maar die hielden meer afstand. Mannen moeten direct weer ergens aan zitten, zo bleek het.
Het zou toeval zijn geweest als dit een á twee keer was gebeurd. Maar onderweg naar de bus ben ik meer als vier keer staande gehouden. Het voelde vreemd. Weliswaar op een goede manier; ik was zelf ook blij met mijn eerste wiel. Maar ik wilde ook graag naar huis! Want zo kon ik immers aan de slag met mijn wiel. En leren hoe te spinnen!! Eenmaal in de bus begon de buschauffeur te vertellen over hoe zijn oma ook eerder een spinnewiel had.

Het hebben van, en het kunnen werken met een spinnewiel heeft blijkbaar op veel mensen- zeker als kind -een indruk gemaakt die tot een zekere fascinatie leidt. In al die jaren dat ik nu spin, ben ik nooit vergeten hoe dat kleine stukje lopen naar de bus mij ongeveer 20 minuten heeft gekost. En de les dat een spinnewiel niet door iedereen aangeraakt hoeft te worden- liever niet zelfs!

Eenmaal thuis kreeg ik mijn moeder zover om mij te leren hoe ik moest spinnen. Dit ging onder wat protest; het zou ouderwets zijn. En rommel geven. En waarom moest ik zo nodig leren spinnen? Want wat ging ik doen met het garen dan? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op had. Het enige wat ik wist dat ik moest doen was het leren om te spinnen. En zo geschiede. Met grote bewondering zag ik hoe mijn moeder- die toen al +/- 30 jaar niet meer gesponnen had -een mooie en gelijkmatige draad wist te spinnen uit de ruwe en onbewerkte wol. Als bijna vanzelf vormde er een lijn en die lijn van wol draaide tot het een echte draad was, en werd zo op de klos gesponnen terwijl haar voeten en handen geheel harmonieus samenwerkten. Tijdens het spinnen zag ik het gezicht van mijn moeder continu veranderen; twijfelend, nieuwsgierig en uiteindelijk geconcentreerd. Wat ik toen zelf nog niet had ervaren, maar vanaf de zijlijn bij mijn moeder zag, was het gesprek dat ze had met het spinnewiel. Een spinnewiel praat, ziet u?
Het is niet alleen het geluid dat het maakt tijdens het spinnen, het is ook het gevoel. Het gevoel dat via de draad bij je handen komt. Het gevoel dat via het pedaal bij je voeten komt. Het is het geluid van het wiel dat draait. Het geheel dat werkt. Of nét niet werkt, niet lekker loopt. Of het wiel dat te strak staat en zo de draad uit je handen trekt voor deze goed is gesponnen. Of dat je moeite moet doen om het wiel aan te drijven. En die harmonie tussen handen, voeten, de draad en het wiel wordt alleen bereikt door te luisteren.

Tot mijn eigen positieve verbazing pakte ik het spinnen snel op. Binnen enkele minuten ging ik van een dikke draad naar een dunnere, en gelijkmatige draad. Nog steeds iets waar niet écht iets mee te breien viel, maar het was een begin. En na die eerste keer heb ik het spinnen nooit meer los gelaten.

Dat was het voor nu. Ik wens u allen een prettige avond.

– Caspar; de Duivelbanner van Over de IJssel.